زندگی زیباست چشمی باز کن

گردشی در کوچه باغ راز کن

هر که عشقش در تماشا نقش بست

عینک بدبینی خود را شکست

علت عاشق ز علت ها جداست

عشق اسطرلاب اسرار خداست

من میان جسم‌ها جان دیده‌ام

درد را افکنده درمان دیده‌ام

دیده‌ام بر شاخه احساس‌ها

می‌تپد دل در شمیم یاس‌ها

زندگی موسیقی گنجشک‌هاست

زندگی باغ تماشای خداست

گر تو را نور یقین پیدا شود

می‌تواند زشت هم زیبا شود

حال من در شهر احساسم گم است

حال من عشق تمام مردم است

زندگی یعنی همین پروازها

صبح ها، لبخندها، آوازها

ای خطوط چهره‌ات قرآن من

ای تو جان جان جان جان من

با تو اشعارم پر از تو می‌شود

مثنوی‌هایم همه نو می‌شود

حرف‌هایم مرده را جان می‌دهد

واژه‌هایم بوی باران می‌دهد

صدای قلب نیست
صدای پای توست
که شب ها در سینه ام می دوی
کافی ست کمی خسته شوی
کافی ست بایستی.

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

هيچ وقت
هيچ وقت نقاشِ خوبی نخواهم شد
امشب «دلی» کشيدم
شبيهِ نيمۀ سيبی
که به خاطرِ لرزشِ دستانم
در زيرِ آواری از رنگ ها
ناپديد ماند.

ﺷﮑﺮ ﻭ سپاﺱ  ﻭ ﻣﻨﺖ ﻭ ﻋﺰﺕ  ﺧﺪﺍﯼ ﺭﺍ

پرﻭﺭﺩﮔﺎﺭ  ﺧﻠﻖ  ﻭ   ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ   ﮐﺒﺮﯾﺎ

ﺩﺍﺩﺍﺭ  ﻏﯿﺐ  ﺩﺍﻥ  ﻭ  ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ  ﺁﺳﻤﺎﻥ

ﺭﺯﺍﻕ  ﺑﻨﺪﻩ  پرﻭﺭ  ﻭ   ﺧﻼﻕ  ﺭﻫﻨﻤﺎ

ﺳﺒﺤﺎﻥ  ﻣﻦ  ﯾﻤﯿﺖ  ﻭ  ﯾﺤﯿﯽ  ﻭ  ﻻ ﺍﻟﻪ

ﺍﻻ  ﻫﻮ ﺍﻟﺬﯼ   ﺧﻠﻖ ﺍﻻﺭﺽ  ﻭ  ﺍﻟﺴﻤﺎ

ﭼﻨﺪﯾﻦ  ﻫﺰﺍﺭ  ﺳﮑﻪ ﯼ   پیغمبرﯼ  ﺯﺩﻩ

ﺍﻭﻝ  ﺑﻨﺎﻡ  ﺁﺩﻡ ﻭ ﺁﺧﺮ   ﺑﻪ  ﻣﺼﻄﻔﯽ

ﮐﺮﺩﯼ  ﺗﻮﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻁ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼ  ﺗﻮ ﺑﻮﺩ

ﻣﺎ ﺩﺭ  ﺧﻮﺭ  ﺗﻮ ﻫﯿﭻ  ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ   ﺭﺑﻨﺎ

ﺍﻭﻟﯿﺘﺮ ﺁﻧﮑﻪﻫﻢ ﺗﻮﺑﮕﯿﺮﯼ ﺑﻪ  ﻟﻄﻒ ﺧﻮﯾﺶ

ﺩﺳﺘﯽ ﻭﮔﺮﻧﻪ  ﻫﯿﭻ  ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺯ  ﺩﺳﺖ ﻣﺎ

دلـــــم گرفتـــــــــــــــه ...

                           مثـل هـــوای ِ ابــری ِ شهــری خامـــوش

دلــــم تنـگ اسـت ...

مثـل آسمـــــــــــــان ِ بــــــی ستــاره ی ِ شـب ی ِ زمستــــــانـی

                                                                    حــال ِ دلـــــــــــم خـــوب نیســت

ای آرام جــان ِ لحظـه لحظــه های ِ تنهــــایی

                                بیـا تا کمـی بـا تـــو صحبـت کنـم

ایـن روزهـــا ...

خستـــه و بـی حوصلــــــــه ام

                                   دستـــم دل به دل ِ نوشتـــن نمی دهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد

درگیـــــــــرم ...

با خــودم , با دنیــا , با سرنوشـــت , با قسمـــــت

با آدم هــایی که خـود را انســـــــــان می خواننـد

                                                            اما بــــــویی از انســـانیت نبـــرده اند ...

با دوستـــــــــــــی هایی که رنگـــــــ باختـــه انـد

با مهربـــــــــــــــانی هایی که پَـر پَـر شــــده انـد

                                        با عشــــــق هایی که در ایـن زمـــانه ی ِ بــــــــــی رحـم

احســـاست را نـــــــــــــــــادیده انگـــــاشته انـد

                                          قلبـــت را شکستـــــه انـد

خیـالات عجیـبی دارم، اما سخت میترسم

به من رو کرده خوشبختی، ولی از بخت میترسم

نشسته روی دوش من، همای سلطنت اما

هنوز از باور تسخیر تاج و تخت میترسم

هـوایی میشـود پیـراهـنـم از باد کـنعـانی

زلیخـا را بگـو از اتهـام رخـت میترسم

از آن ساعت که مجنون، غرق موج موی لیلی شد

من از رقص نسیم و گیسوان لَخت میترسم

ببین تقدیر شب رنگم به گیسوی تو میماند

تصور میکنم از واژه ی خوشبخت میترسم